Cavid İsmayılzadənin əziz xatirəsinə: "Bircə sən qayıtmadın..."
Ehtiramla: Səbinə Yusif yazır
Səxavətli, xeyirxah Eloğlumuz polis polkovnik-leytenantı Cavid İsmayılzadənin əziz xatirəsinə.
Yaşasaydı bu gün 35 yaşını qeyd edəcəkdi.
Dərin düşüncəli, böyük kamallı,
Ay kimi işıqlı, nurdan camallı,
Bütün addımlarda daha ağıllı,
Taleyi üzünə gülməyən Cavid.
9 oktyabr, 2024-cü il. Gecə saat 12-yə qalıb. Telefonuma zəng gəlir. Ağstafadan Vüqar Əsədoğludur.
Öz-özümə deyirəm:
Xeyir olsun, nə olub ki, bu vaxtı Vüqar müəllim zəng edir?!
Telefona cavab verirəm:
- Alo
- Səbinə xanım, salam.
- Salam, Vüqar müəllim.
Səs o qədər həyacanlıdır. Həyacandan səs boğulur. Demək istədiyini deyə bilmir. Özünü birtəhər toparlayır:
- Namiq müəllimin oğlu.
- Nə olub?
- Qəzada dünyasını dəyişib.
- Nə danışırsınız? Ola bilməz.
- Biz də inanmaq istəmirik, Səbinə xanım. Cavid Yevlax rayonu ərazisində baş verən avtoqəzada dünyasını dəyişib.
- Yalan olar, Vüqar müəllim.
- Kaş yalan olardı, Səbinə xanım. Cavid o qədər yaxşı insan idi. Dost, eloğlu, vətəndaş, polis kimi Cavid xüsusi fərqlənirdi. Heyf, biz dəyərli bir dostumuzu itirdik.
Vüqar müəllimlə sağollaşırıq. Mən qəfil gələn xəbərə inanmaq istəmirdim. Ola bilməz, ola bilməz deyib, belə bir hadisənin olmadığına özümü inandırmaq istəyirdim.
Namiq müəllim dəyərli insandır. Oğul itkisinə necə dözəcək, deyib gözümdən axan yaşlarla cavabsız sualların arasında vurnuxurdum.
Tanıyanlar bilir. Çalışıram el-obanın bütün işlərində iştirak edim. Təbii ki, hamısına yetişə bilmərəm.
Axşamdan düşündüm ki, səhər dəfn mərasimində iştirak edim. Səhər oyandım. Məni qeyri-ixtiyari ağlamaq tutdu.
Mən Namiq müəllim haqqında illər öncə eşitmişdim. Hələ onda Qazaxda yaşayırdım. Deyirdilər bir polis rəisi var. Namiq İsmayılov. Qazaxlıdır. Çox yaxşı, xeyirxah insandır. Daha sonra Namiq müəllimi "Qazax" Xeyriyyə İctimai Birliyinin tədbirlərində tanıdım. Həqiqətən deyilən kimi vardı. Xeyirxah, elcanlı, yurdcanlı, dostcanlı, vətənpərvər. Namiq müəllim kimi böyüklərimizlə həmişə fəxr etmişik. Qürur duymuşuq. İctimai Birliyin ən dəyərli üzvlərindən biri də Namiq İsmayılovdur.
Bir atanın oğlunun nəşini çiyinlərinə qaldırmasını izləmək mənə olduqca ağır gəldi. Mən o vəziyyətə dözə bilmərəm, deyib öz-özümlə danışmağa başladım. Gedə bilmədim. Cavidin dəfninə gedə bilmədim. Namiq müəllim kimi xeyirxah bir insanın vaxtsız ayrılıqla sınağa çəkilməsini görmək mənə çox çətin idi. Həmin gün evdən eşiyə çıxmadım. Dilim söz tutmadı. Eşitdiyim xəbərin sarsıntısından özümə gələ bilmirdim.
Hey düşünürdüm: Niyə Cavidlərin taleyi üzünə gülmür? Hüseyn Cavid, Cavid Həmişəyev, indi isə, indi isə... Cavid İsmayılov
Sosial şəbəkələrdə Cavidlə bağlı paylaşılan statuslarda yazılan rəyləri oxuyuram. Hər kəs Cavidin xeyirxahlığından danışır. Cavidin polis obrazına diqqət, sevgi, qayğı, hörmət, dost kimi dəyərli hissləri qatıb polis adına bir ucalıq gətirən zabit olduğunu kəşf etdim. "Milli Qəhrəmanlar" İctimai Birliyinin sədri Nərimanov rayonunda məhz Cavidin dəstəyi ilə bütün Milli Qəhrəmanlar haqqında məlumatı əks etdirən iki böyük lövhənin və səmada dalğalanan üçrəngli Azərbaycan Bayrağının qarşısında dayanıb onun etdiyi xeyirxah əməllərdən danışır, Cavidi böyük hörmətlə yad edirdi.
Cavid həqiqətən böyük ürəkli, səxavətli, mərd insan olub. Bu insani xüsusiyyətlərinə görə də hər kəs tərəfindən hörmətlə qarşılanıb.
Bəlkə də yazmağa daha çox söz var. Cavidin itkisi elə ağırdır ki, söz də susub. Yazmaq olmur.
Bacımla birlikdə Cavidin cümə axşamına getmişdik. Namiq müəllimi həm görmək istəyirdim, həm də yox. İstəmirdim ki, vaxtsız ayrılıqdan qəddi əyilmiş ata görüm qarşımda.
Eləmi yandım oğul,
Od tutdum, yandım oğul.
Sən hamıya yanardın,
Mən sənsiz yandım, oğul.
*
Gecə səni səslərəm,
Gündüz səni gözlərəm.
Hər qapı açılanda,
Cavid gəldi, söylərəm.
*
Ay yenə doğdu oğul,
Gün yenə çıxdı oğul.
Gedənlər qayıtdılar.
Bircə sən qayıtmadın,
Evimi yıxdın oğul.
Yuxarıda yazdığım yazını da, bayatını da aylar öncə yazmışam. Lakin heç yerdə yayımlamamışdım. Facebook-a baxırdım.
Eloğlumuz Anar Hacıyev bir status yazmışdı:
"Cənnətdəki doğum günün mübarək, uşaqlıq dostum, əzizim Cavid".
Sən demə yazının da,valideynlərinin dilindən yazdığım bayatının da yayımlanmaq günü 30 may tarixi imiş. Cavidin doğum günündə. Ruhun şad olsun, xeyirxah, unudulmaz eloğlumuz.
Oxunub: 477
Xəbəri paylaş
Paylaş:
Reklam
